Europese Unie moet vrede tussen Israël en Palestina gaan afdwingen

Nu Europa op zichzelf is geplaatst, wordt het ook tijd een duidelijker houding aan te nemen ten opzichte van Israël en de Palestijnen. De Europese landen hebben zich altijd ingezet voor een twee staten oplosssing. De Europese Unie zou nü moeten verklaren dat Israël alleen op blijvende steun kan rekenen als het expliciet voor die oplossing kiest. Tegelijkertijd dienen wij het voorstel van Trump om de bevolking van Gaza te deporteren naar Egypte en Jordanië keihard af te wijzen. Met dat woord deporteren in de verklaringen. Daaraan moet worden toegevoegd dat Egypte en Jordanië alle mogelijke steun kunnen krijgen bij hun weigering het spel van Trump mee te spelen.

Alle Europese landen erkennen met onmiddellijke ingang een Palestijnse staat. Hun ambassadeurs zijn welkom. In het kader van een tweestatenoplosssing trekt Israël zich terug binnen de grenzen van 1967. De joodse nederzettingen op de West Bank worden ontmanteld. Elke discriminatie van welke bevolkingsgroep van Israël ook wordt actief bestreden. Datzelfde geldt voor Palestina Jeruzalem blijft onverdeeld en krijgt een aparte status als gezamenlijke hoofdstad van Israël en Palestina.

Als Israël niet voor deze optie kiest, volgen een wapenembargo en economische sancties. Sluit het zich nog nauwer aan bij Trump en de zijnen, dan staat het op zichzelf en concentreert de Europese politiek zich op het verdedigen van de Palestijnse rechten. Dan vernietigt Israël zelf zijn bestaansrecht maar zover hoeft het niet te komen als daar het verstand de overhand krijgt en het land toch een twee statenoplossing accepteert als uitgangspunt voor een vredsregeling.

In de grondwetten van Israël en de nieuwe Palestijnse staat wordt vastgelegd dat beide landen zoveel mogelijk moeten samenwerken, om te beginnen op ecconomisch gebied en dat zij via een confederatie en een federatie uiteindelijk tot samensmelting  komen. Dit alles in het besef dat het tijd kost om het in tachtig jaar gegroeide onderlinge wantrouwen weg te nemen. Een van de stadia naar een aaneengroeien zou kunnen zijn dat Israëli en Palestijnen zich op elkaars grondgebied vrij moeten kunnen vestigen. Israël blijft het joods nationaal tehuis en Palestina het Palestijns nationaal tehuis. Beide volkeren hebben een ongeveer even grote diaspora.

Als allereerste stap worden zowel in Israël als in Palestina alle gijzelaars en politieke gevangenen zonder voorwaarden vrijgelaten. Vermoedelijk kunnen onderhandelingen tussen Israël en Palestina alleen slagen als beide volkeren nieuwe leiders hebben gekozen.

Dat en niet anders. Heet is daarbij van belang dat de vredesonderhandelingen gevoerd worden door vertegenwoordigers van Israël en Palestina. Europese landen kunnen helpen bij het gladstrijken van de verhoudingen, liefst in samenwerking met de Arabische landen.

Gedachte achteraf: om de veiligheid van Europa te beschermen is het noodzakelijk dat alle democratische partijen een samenwerkingsverband sluiten met als enige doelstelling het uitsluiten van rechts populistische partijen uit regeringen.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rondhet Groninger aardgas eenmin zeker nu de laatste putten nog open blijven. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse  podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: de grote linkse partij.