Geven onze wereldleiders goedkeuring aan ‘die Endlösung’ van de kwestie Palestina?

Als er geen Palestijns leven meer in historisch Palestina is, hoeft er ook niets meer te worden opgelost. En is díe lastige kwestie van het bordje van onze regeringsleiders verdwenen.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog konden veel politici nog beweren dat ze niet wisten dat zes miljoen joden in de vernietigingskampen van nazi-Duitsland werden vergast of anderszins afgeslacht. Maar vandaag wéét élke politicus, élke regeringsleider waar ook ter wereld: in historisch Palestina wordt alles in het werk gesteld in een poging het Palestijnse leven, de Palestijnse cultuur, de Palestijnse geschiedenis te vernietigen.

De daders? Israël en enkele NAVO-landen. We staan erbij en kijken ernaar. Al anderhalf jaar lang zien we Israëls horrormisdaden elke dag in al zijn gruwelijkheid via onze smartphones binnenkomen. Ook gedurende het tijdelijke staakt-het-vuren werd het lijden van het Palestijnse volk nauwelijks minder.

Na het eenzijdige Israëlische besluit om met ingang van 18 maart jongstleden de oorlog tegen het Palestijnse volk weer op volle kracht te vervolgen, zijn de beelden die uit Gaza komen misschien wel heftiger dan ooit. Kinderen die worden afgeslacht; Israël is een van ‘s werelds grootste kindermoordenaars. Vrouwen die uit de weg worden geruimd; Israël is een van ‘s werelds grootste plegers van femicide. Medische hulpverleners die standrechtelijk worden geëxecuteerd; Israël is ‘s werelds grootste moordenaar van medische hulpverleners. Journalisten die worden vermoord; Israël is ‘s werelds grootste slachter van journalisten. Ook vernietigde Israël meer dan vierduizend embryo's, samen met nog eens duizend exemplaren van sperma en onbevruchte eicellen.

Elders in historisch Palestina wordt het Palestijnse leven eveneens volstrekt onmogelijk gemaakt. Volgens sommige statistieken is er op de bezette Westelijke Jordaanoever en in bezet Oost-Jeruzalem zelfs sprake van bijna negenhonderd tijdelijke en permanente militaire controleposten, metaaldetectorpoorten en cementkubussen. Met als gevolg dat de Palestijnse economie er compleet wordt vernietigd. En dit jaar heeft Israël alweer minstens 40.000 Palestijnen uit hun woonplaats op de Westelijke Jordaanoever verdreven. Inmiddels lezen we steeds vaker berichten over Israëlisch/Amerikaanse plannen voor massadeportaties van Palestijnen uit zowel Gaza als de Westelijke Jordaanoever. 

Oók is er sprake van culturele genocide; de vernietiging van objecten van grote cultuur-historische waarde. Een oude haven die dateert uit 800 voor Christus. Een moskee die zeldzame manuscripten herbergde. Eén van 's werelds oudste christelijke kloosters. Het zijn slechts enkele van de honderden objecten die de afgelopen anderhalf jaar door Israël zijn vernietigd. Met als doel: het uitwissen van de Palestijnse cultuur en geschiedenis.

Genocide in slow motion
Al eerder schreef ik dat vorig jaar gepubliceerd wetenschappelijk onderzoek aangaf dat de gemiddelde levensverwachting van de inwoners van Gaza was gekelderd van rond de 75 jaar in de periode vóór oktober 2023, naar rond de 40 jaar in 2024. Of die levensverwachting vandaag alweer verder is gedaald weten we nog niet, maar wat we al wel met zekerheid kunnen stellen is dat er sprake is van een genocide in slow motion.

De afgelopen anderhalf jaar schreef ik op dit platform met regelmaat over de verschrikkingen in historisch Palestina. Ik beschreef gruwelijke voorbeelden van Israëls barbaarse misdaden. En hoe graag ik ook over andere thema’s wil schrijven, de horrorbeelden die ik dagelijks zie binnenkomen laten me gewoon niet los.

Over de hele wereld spreken miljoenen mensen zich dan ook continu uit over Israëls oorlogsmisdaden. Of het nu is tijdens demonstraties, op social media of via welk platform ook. Het schokkende is alleen… je kan schrijven wat je wil… je kan schreeuwen wat je wil… maar níemand luistert! Níemand doet iets om de dagelijkse gruwelijkheden te stoppen!

Wélke conclusie moet je dan trekken als je constateert dat onze regeringsleiders al anderhalf jaar lang weigeren in te grijpen? Ik had het nooit durven denken, maar… ik begin inmiddels te geloven dat onze wereldleiders de vernietiging van het Palestijnse leven en de Palestijnse cultuur in historisch Palestina stilletjes goedkeuren.

Want welke ándere verklaring kunnen we nog geven voor de totale inactiviteit van de internationale gemeenschap? Geen boycotmaatregelen. Geen militair optreden. Een consequente weigering om Israëlische oorlogsmisdadigers op te pakken en te laten berechten. En daarbovenop de criminalisering van pro-Palestina demonstranten.

We laten de vernietiging van het Palestijnse leven en de Palestijnse cultuur in historisch Palestina gewoon gebeuren. We staan erbij en kijken ernaar. Dúrven onze politiek leiders de kwestie Israël/Palestina niet op te lossen? Of wíllen ze niet? Zoals al kan worden opgemaakt uit hetgeen ik hierboven schrijf; ik vrees het laatste. Want als onze regeringsleiders ‘die Endlösung’ van de Palestijnse kwestie stilletjes toestaan, is dít lastige vraagstuk voor altijd van hun bordje verdwenen.

Het klinkt cynisch, maar ik denk oprecht dat ik er niet ver naast zit. Wie een andere verklaring heeft voor wat er zich nu in historisch Palestina afspeelt en de pertinente weigering van de internationale gemeenschap om in te grijpen, mag het zeggen. Ik zie ‘m even niet.