Hoe je Nederland met minder kosten schoner en veiliger maakt

Veroordeelden zijn niet het probleem maar de oplossing.

Een brief aan premier Schoof

Geachte heer Schoof,

Afgelopen zondag toonde U zich waarachtig een politicus zonder partij. Terwijl Uw ministers met de hete adem van hun fractievoorzitters in de nek met elkaar botsten over de voorjaarsnota, voelde U zich vrij de marathon van Rotterdam bij te wonen. Uw vrouw liep daarin mee. Voor de rest van de week zult U zich aan het vruchteloze overleg niet kunnen onttrekken. Daarom heb ik een praktisch voorstel dat U een hoop hoofdbrekens zal besparen. U kent het basisprobleem: aan de ene kant zijn kostbare beloftes gedaan, terwijl aan de andere kant de tijd om bezuinigingen vraagt.

Minister Ingrid Coenradie ziet zich genoodzaakt veroordeelde gevangenen eerder vrij te laten omdat zij cellen noch personeel genoeg heeft om ze vast te houden. Ongeveer tegelijk met dit nieuws werd bekend dat opperofficier van justitie Rinus Otte het aantal vergrijpen dat door een officier van justitie kan worden afgedaan, sterk heeft vergroot. Ook geweldsmisdrijven vallen er onder. De opgelegde sancties blijven echter beperkt tot boetes en ik geloof ook de enkelband. Mevrouw Faber blijkt ondertussen niet in staat op haar begroting te bezuinigen. Integendeel: zij heeft veel meer geld nodig. Voor de minister van Gezondheidszorg kun je hetzelfde verhaal vertellen. Dit leidt tot grote onvrede in de Kamers en een concurrentiestrijd binnen het kabinet. Heel contraproductief allemaal. Denk bijvoorbeeld aan de fittie tussen Wilders en Coenradie.

Tegelijkertijd stellen de belastingbetalers vast dat de misdaad en illegale vreemdelingen vrij spel hebben. Als zij voor de rechter komen krijgen zij, wat in zulke kringen een "fopstraf" wordt genoemd. Recidive is een groot probleem. Die draagt ook nog bij aan de verstopping van de rechtbanken. En ondertussen lachen de criminelen zich een kriek.

Naar mijn idee, mijnheer de premier, kunnen deze zeven vliegen in één klap worden geslagen.

Een caveat aan het begin: de oplossing hieronder kan niet gelden voor zware misdadigers zoals moordenaars, maffiabazen van het type Taghi of andere zeer zware criminelen. Voor hen blijft detentie de enige oplossing. Zij zijn echter het topje van een ijsberg die voor het overige bestaat uit lichter gestraften. Over hen, mijnheer de premier, wil ik het hebben.

Bij mijn allround oplossing ga ik uit van de enkelband, die gevangenen met thuisdetentie moeten dragen. Stap een is dat wij die vervangen door een lichte titanium halsband om de nek die te allen tijde voor iedereen zichtbaar is.

Afgewezen asielzoekers krijgen de keuze tussen vertrek uit Nederland en het aangemeten krijgen van een halsband met alle bijbehorende rechtsgevolgen.

Stap twee is een wijziging van het strafrecht: net als in sommige Amerikaanse staten zal recidive altijd automatisch levenslang betekenen zonder recht op beroep. Zo wordt de D66-rechters structureel de pas afgesneden.

Wij herstellen een wet uit de tijd van Napoleon die het mogelijk maakte aan  levenslang de zogenaamde civiele dood te verbinden. De bezittingen van de vervolgde persoon vervielen aan de erfgenamen. Huwelijken werden ontbonden. Kinderen kwamen onder voogdij. In de door mij voorgestelde nieuwe bedeling hoort deze regeling bij het dragen van de halsband. Men zou daarnaast kunnen overwegen op veroordeelden wegens een seksueel misdrijf castratie toe te passen. Dit zal aan de stamtafels – zo belangrijk voor het draagvlak onder Uw regering – zeker tot toejuichingen leiden.

Je zou detentie kunnen omschrijven als een verlies van burgerrechten. Je bent niet alleen je vrijheid kwijt omdat je opgesloten wordt maar ook omdat je allerlei dingen niet meer mag, zeker niet zonder expliciete toestemming. Het is dus alles behalve vreemd of bizar als dit ook voor dragers van een halsband zal gelden. Zij hebben zich aan regels en opdrachten te houden. Consent wordt niet gevraagd. Banden met familie zijn formeel doorgesneden. Je zou verwanten in het kader van de verwerking zelfs kunnen adviseren een rouwceremonie te organiseren en verder te gaan met hun leven.

Volgt nu detentie? Voor een korte tijd wel. De gevangenbewaarders worden omgeschoold tot coach. Zij geven recente dragers van een halsband een gehoorzaamheidstraining. Onder de pedagogische hulpmiddelen is het toebrengen van lichamelijk ongemak van wezenlijk belang. Daarbij is de halsband wellicht bruikbaar. Die zou vanaf een afstand elektrische schokken kunnen toedienen. Zulke halsbanden bestaan ook voor honden. Voor stomme dieren is dit correctiemiddel inmiddels verboden maar veroordeelden hebben zich bewust in hun situatie gebracht.

Na het succesvol afronden van de training komen de dragers van de halsbanden in aanmerking om door burgers te worden geleased tegen een redelijk bedrag net zoals dat met auto's gebeurt. Wie een dergelijk persoon least, krijgt een app waarmee zij van moment tot moment de bewegingsruimte kunnen vastleggen, die betrokkene nodig heeft om de opgedragen taken te vervullen. Wie moet stofzuigen heeft minder ruimte nodig dan wie naar de bakker wordt gestuurd om brood. Een halsbanddrager die buiten de perimeter komt, wordt door de politie opgehaald en teruggebracht.

Het voordeel van een collar boven een enkelband is, dat die steeds zichtbaar blijft. Iedereen moet te allen tijde kunnen zien of je geleased bent. Dat is een wezenlijk onderdeel van deze vernieuwing.

Je moet wel tot de middenklasse behoren om het leasebedrag op te kunnen brengen. Daarom zou de overheid met toeslagen ook het leasen door minvermogenden mogelijk moeten maken, bijvoorbeeld in het kader van thuis- en of mantelzorg.

Uiteraard heeft degene die een halsbanddrager wil leasen, de vrije keuze tussen de beschikbare exemplaren. Leeftijd, man of vrouw, dat maakt niet uit. De voorkeur van de burger is leidend. Zo kan ik mij voorstellen dat mensen met bepaalde ervaringen liever een castraat hebben. Uitgangpunt: alles is mogelijk zolang de voorraad strekt.

Ik neig er toe halsbanddragers elke tien jaar toe te staan een verzoek tot vrijlating in te dienen. Zij moeten aantonen dat daarmee niet hun persoonlijk maar een maatschappelijk belang gediend is. Het advies van door wie je geleased bent, is dan van zwaarwegend belang en de beslissing wordt genomen door een onafhankelijke commissie.

Op deze wijze verdwijnen personeelsproblemen als sneeuw voor de zon. De tuinbouw, de aspergeteelt en zoveel andere branches hoeven niet meer in het buitenland werkkrachten te zoeken. De zorg kan voor allerlei basale taken zoals schoonmaken werkkrachten eenvoudigweg leasen. Zo worden er aan de ene kant bezuinigingen ingeboekt – minder gevangenissen, minder asielzoekerscentra – en aan de andere kant problemen opgelost.

Ik weet zeker, mijnheer de minister-president, dat deze voorstellen tot een doorbraak zullen leiden in de vastgelopen onderhandelingen over de voorjaarsnota. Zij passen naadloos bij de mentaliteit van bezorgde burgers die aan de stembus en op straat – Berlicum, Best – van hun onvrede hebben blijk gegeven. Ze vloeien daarnaast rechtstreeks voort uit de programma's van PVV, BBB en NSC. Ook Forum en JA21 zullen zich er in kunnen vinden. We hebben hier te maken met praktisch populisme en doortastend handelen. Dit is wat Henk en Ingrid willen. Ze zien nu op straat hoe het afgelopen is met het pamperen en het zoete broodjes bakken. Misschien willen ze zelf wel een persoon leasen om hun leven te vergemakkelijken.

U zult begrijpen, mijnheer de minister-president, dat mijn voorstellen niet overal even goed zullen vallen. Deugkneuzen en deugneuzen zullen huilen van verontwaardiging. Aanslagen op mijn persoon zijn te verwachten. U dit voorstel onderhands toe laten komen, is eveneens onmogelijk. Het zou zeker worden afgevangen en vernietigd door de D66-ambtenaren die U nu eenmaal omgeven en afschermen tegen het volk. Daarom heb ik aan Han van der Horst gevraagd om mijn brief op Joop te publiceren. Uit verschillende hoeken is mij namelijk bekend geworden dat U en de bewindslieden Joop allemaal spellen omdat daarop de teksten staan waaraan U zich met zijn allen het liefste ergeren. De heer van der Horst was bereid aan mijn verzoek te voldoen. Hij voegde eraan toe: "Dat is dus wat ik heb met de Telegraaf".

Uiteraard gebiedt de voorzichtigheid mij een schuilnaam te gebruiken.

Met verschuldigde hoogachtig

Charles Calhoun

Bovenstaande brief vond ik maandagochtend in mijn postvak.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin zeker nu de laatste putten open blijven. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: de grote linkse partij.