Hoe ver wil Wilders echt gaan?

Deze week besloot Wilders het kabinet niet te laten struikelen over de kwestie Oekraïne. De keiharde tweets over dit onderwerp smolten binnen een dag om in een suikerzoete soepelheid waarbij behalve ‘boots on the ground’ elke steun aan Oekraïne bespreekbaar bleef. Het kabinet gaat wel vallen, maar liefst over het thema dat Wilders voor ogen heeft: asiel en/of migratie. Wilders smacht naar een groter mandaat, als alleenheerser in zijn eigen partij is het polderen hem een gruwel, zo blijkt uit zijn huidige gedrag.

Ondertussen verkeren niet alleen zijn kiezers, maar heel Nederland in het duister over wat Wilders ná die beoogde verkiezingen wil gaan doen. Te rade gaan bij oude verkiezingsprogramma’s heeft weinig zin, want elke keer dat hij deelnam aan de macht liet Wilders meteen belangrijke beloftes vallen: het repareren van de pensioenleeftijd; het eigen risico afschaffen, de gezondheidszorg goedkoper maken; de sociale huur twintig procent verlagen, etcetera. De sociale maatregelen die zijn flinterdunne programma’s beloven zijn niets anders dan lokaas. En dat lijkt zijn kiezers niet te deren. Zij willen dat hij de migratie aanpakt. Maar ook zij weten niet hoe ver wil Wilders daarin gaan.

Na bijna 20 jaar PVV is wel duidelijk wat Wilders niet wil: doorgaan op het huidige pad, maar totaal niet hoe zijn gedroomde Nederland eruit ziet. Omdat het een leider is zonder partij, zonder congressen, zonder een wetenschappelijk bureau, ontbreekt het aan nota’s en beschouwingen die de positie van de PVV onderbouwen. Ook de website biedt geen verlichting: die is leeggeruimd voor de tweets en toespraken van het enige partijlid: Geert.

Ook vanuit de fractie is de leegte en stilte achter Wilders overdonderend. Dat blijkt pijnlijk duidelijk nu die fractie zo groot is. Je hoort er vrijwel nooit iets van, behalve als Geert Wilders meldt dat zijn achterban unaniem, met alle 37 zetels, akkoord is met de asielwetten. We moeten de partijleider dan op z’n woord geloven dat ze vergaderd hebben en ook nog eens allemaal aanwezig waren.

PVV-bewindslieden helpen evenmin bij de profilering. Ofwel ze zijn een rechtstreeks verlengstuk van Wilders, zoals minister Faber van asiel, ofwel ze trekken een eigen lijn, zoals staatssecretaris Ingrid Coenradie en worden daarop afgeblaft en weggehoond door hun grote leider.

Wat biedt dan wel houvast? Natuurlijk weten we dat de totale weerzin tegen de islam een constante is in het beleid van Wilders en als afgeleide daarvan zijn plan om een einde te maken aan asiel en migratie. Wilders liet niets aan twijfel over toen hij zijn achterban aanzette tot het schreeuwen van ‘Minder, minder, minder’. En is nog altijd van plan dit – het uitzetten van Marokkanen -  voor hen te regelen. De rest van zijn toenmalige plannen vatte hij in 2007 helder samen in een column voor het toenmalige Geenstijl:

“Het is de hoogste tijd voor echte actie: Sluit alle islamitische scholen, sluit alle radicale moskeeën, sluit alle haatzaaiende islamitische websites, (…) verbied de Koran, verbied de boerka en zet alle radicale imams en haatpredikers het land uit. En voer onmiddellijk een systeem van administratieve detentie in.”

Omdat bijna al deze maatregelen in strijd zijn met diverse grondrechten, kan de PVV ook in deze coalitie tot de dag van vandaag deze doelen niet bereiken. Toch prijken ze nog even hoog op de wensenlijst.

Maar uit Wilders’ buitenlandse artikelen en toespraken krijg je de indruk dat hij nog veel verder wil gaan. In zijn beruchte Breitbart artikel van 4 oktober 2024, een reflectie op de Gaza-oorlog, bouwde Wilders een redenatie op die hem voerde van het Midden-Oosten naar de situatie in Europa en Nederland. Het begon met een steunbetuiging die veel verder ging dan het in het Westen gebruikelijke: ‘recht op zelfverdediging’. Wilders kwam daar bovenop met een lofzang op de oorlog van zijn vriend Netanyahu en zijn extreem-rechtse bentgenoten: “Niet alleen omdat het {Israël} de frontlinie is tegen de totalitaire dreiging van de Islam, niet alleen omdat we het Joodse thuisland steunen in hun gevecht om hun bestaan, maar ook omdat het een baken is voor naties die ernaar streven hun nationale identiteit te behouden.”

Vooral dat laatste punt is belangrijk: net als Israël zouden de volkeren van Europa voor hun bestaan moeten knokken en daarom zou er een “zionisme voor de Europese naties” nodig zijn.

Kortom, in dit artikel juicht hij niet alleen de verschrikkingen toe die het extreem-rechtse kabinet Netanyahu in Gaza heeft aangericht, maar stelt hij die strijd als voorbeeld voor Nederland en andere Europese naties. Aangezien een dergelijk ‘zionisme’ per definitie gekoppeld is aan etniciteit en religie, wordt duidelijk dat er in zijn ogen in de Europese naties geen plek is voor de islam. Maar ook voor de Nederlandse Joden blijft, zou je zeggen,  in zo’n streven weinig ruimte over, die horen volgens datzelfde Zionisme immers in Israël.

Dat dit vermoeden niet uit de lucht gegrepen is, blijkt nog stelliger uit een toespraak die Wilders onlangs in Madrid hield. Daar mocht hij in het gezelschap van de Italiaanse extreemrechtse vicepremier Matteo Salvini, de Franse Marine Le Pen, de Hongaarse premier Viktor Orbán en de Spanjaard extreem-rechtse Vox-leider Santiago Abascal een zaal enthousiaste nationalisten toespreken. Hij greep de gelegenheid aan hen te prijzen als de nazaten van de Reconquista. “Wij  in Europa zullen het nooit vergeten. De ridders van de Reconquista waren de eerste die de Islam wisten terug te dringen en de rijke erfenis van het Christendom herstelden.”

Wilders oogste er een dankbaar applaus voor, hoewel hij ongetwijfeld bekend is met het feit dat de Reconquista niet alleen een einde maakte aan het voor die tijd relatief tolerante en multiculturele Andalus, maar ook leidde tot de eerste massale Jodenjacht op ons continent. Sterker nog, een deel van de Nederlandse Joden kwam via Antwerpen hierheen, juist omdat ze genadeloos verdreven werden door de helden van Wilders.

Blijkbaar telt dat voor de PVV-leider niet, want hij gooide er een schepje bovenop: “We zullen het nooit vergeten. Spanje was het eerste land dat de westerse civilisatie redde. Spanje was de eerste om deze natie ‘great again’ te maken.” Nog meer applaus.

Dat het hier niet om een loze verwijzing naar de geschiedenis gaat, blijkt uit wat Wilders al jaren geleden tijdens de algemene beschouwingen over de Nederlandse Marokkanen zei: "De elite noemt deze Marokkanen, die hier de boel verzieken, heel romantisch ‘nieuwe Nederlanders’. Ik noem ze liever 'kolonisten'. Moslim-kolonisten. Want ze zijn niet gekomen om te integreren, maar om de boel hier over te nemen, om ons te onderwerpen."

Een jaar later deed Wilders het nog eens dunnetjes over: “Vergist u zich niet: de islam heeft altijd geprobeerd Europa te veroveren. Spanje viel in de 8e eeuw. Constantinopel viel in de 15e eeuw. Wenen en Polen werden bedreigd en nu, in de 21e eeuw, zal de islam het opnieuw proberen. Deze keer niet militair, maar door middel van migratie en demografie.”

Kortom, als Wilders droomt van een herstel van het ‘echte’ Nederland dan is dat nauwelijks nostalgie naar de jaren ’50, en zeker niet naar de jaren ‘30. Dan is het eerder een verlangen naar een terugkeer naar het intolerante, wrede katholieke Spanje uit de middeleeuwen, een verlangen naar de moord en doodslag van het huidige Israël van Netanyahu. Andere koek dan bijstelling van het migratiebeleid.

Dus als Wilders zegt dat Amsterdam het Nederlandse Gaza is – en dat zegt hij! -  dan kunnen we dat beter letterlijk nemen. Als hij de Amsterdamse burgemeester het land uit wil krijgen, is dat geen opwelling. Dan past dat in het verlangen om met alle middelen, inclusief geweld en massadeportatie ‘orde op zaken’ te stellen.

Trump loog voor de verkiezingen dat hij niets van doen had met ‘Project 2025’ waarin precies was opgeschreven wat hij nu aan het uitvoeren is. Wilders hult zich echter nog veel meer in mist als het gaat om het vertalen van zijn uitgangspunten naar de Nederlandse politiek. Alleen door zijn onvoorwaardelijke steun voor Trump (tenzij in strijd met belang Poetin), zijn vriendschap met Netanyahu en zijn stemadvies voor AvD-leidster Alice Weidel weten we wat in hem omgaat. Maar wat gaat Wilders doen als hij echt de macht krijgt? Na discriminatie en apartheid, verjaging, deportatie en bruut geweld?

Wilders wordt er nooit over ondervraagd, omdat hij dat weigert. Hij heeft het liever over zijn katten. Nu nog overheerst zijn grillig opportunisme, dagkoersen om overeind te blijven. Maar eenmaal aan de macht zal dat spel niet meer nodig zijn. Daarom heeft Nederland het recht om te weten wat hij bedoelt met een ‘’Zionisme voor Europa’. Hoe ver wil Wilders echt gaan in zijn strijd om Nederland weer voor de Nederlanders te maken?