Join the army, now

De afdeling vinyl van mijn lokale platenhandelaar mag zich de laatste tijd verheugen in een toenemende belangstelling van onze tienergeneratie. Enthousiast over die drukke belangstelling bij de platenbakken spreek ik hem daarover aan. “Tsja”, volgt een ontluisterend antwoord, “..dan richten ze hun smartphones op die lp’s en dan roepen ze dattie het niet doet. Volgens mij kopen ze die elpees meer als een soort trofee om thuis neer te zetten zoals wij vroeger een poster ophingen”. Ik grimlach “Ach, als ze maar kopen…handel is handel toch?!”.

Mijn volgende adres is de bioscoop waar ik andermaal geconfronteerd wordt met deze total-lost-generation als mij ineens opvalt hoe de commercie deze doelgroep aanspreekt. Op het toilet hangen wervende reclamepostertjes van (nota bene!) het Nationaal Militair museum:‘BUNKER83, Neem jij de juiste beslissing. Voel de dreiging van de Koude oorlog in escaperoom 83’.

Een akelig gevoel bekruipt mij indachtig de woorden die Nico Haasbroek, tevens actief op dit platform, in zijn observatie van vorige week nog opriep ons niet gek te laten maken en ons vooral geen oorlog te laten aanpraten.

Mijn keuze valt vanmiddag toevallig op oorlogsfilm WARFARE die meer documentaire dan film blijkt te zijn. Een ontmoedigend, realistisch, van binnen een commando uit geschoten film, die in ‘real time’ vooral laat zien hoe krankzinnig oorlogsvoering is. Simultaan draait in dezelfde bioscoop het veel poëtischer THE DAMNED, aangaande de Amerikaanse burgeroorlog in 1862. De film, een“..pijnlijk relevante film, die de maker een prijs voor Beste Regisseur in de Un Certain Regard-competitie opleverde”, ronkt de promotie.

Deze middag wordt alles steeds pijnlijk relevanter als de hoofdfilm ook nog eens vooraf wordt gegaan door met de typisch hedendaagse excuus-cultuur besmette reclame. De normaliter stoere, no-nonsens auroreclames worden tegenwoordig met disclaimers ondertiteld die er niet om liegen. Range Rover claimt dat dit filmpje “geschoten is op privéterrein met toestemming etc...”.

Een stoere auto rijdt door een siertuin en ongekend boertig de trappen van een schitterend Frans landhuis op. Nagekeken door twee Alpaca’s (in de snelligheid kon ik de tekst bij die scène niet lezen maar het ging ongetwijfeld over dierenleed dat nooit plaats vond onder het toeziend oog van goedbedoelende dierenbeschermers). ‘Uniquely British’ is de tagline.

Onbeholpen onbeschoft gedrag, afgedicht met allerlei waanzin-disclaimers om in godsnaam maar iedere in de wiek geschoten belangenorganistatie een stap voor te zijn. Vermoeiende anti-propaganda.

Laat dan maar weer gewoon die grijnzende cowboy zien die liet zien dat roken stoer en mannelijk was waarna hij zelf aan longkanker overleed. Overduidelijk en wellicht zelfs stichtend voor onnozel volk dat reclames al te serieus neemt.

Het Zilveren kruis doet vervolgens een zwaar appèl op het jeugdige geweten met de mededeling dat zij maar liefst vier uur (!) per dag aan social media spenderen en dat dat hun gevoel van eigenwaarde significant vermindert. Gauw naar zk.nl/socialminderen.

Dan neemt acteur Gijs van Scholten Aschat het woord namens zijn broodheer, het ministerie van Defensie. Een bloedserieus filmpje roept de jeugd op dienst te nemen en wel direct. Wil jij een échte baan van betekenis:‘Tijd voor defensie!’.          Dat klinkt een stuk dwingerder dan in de tachtiger jaren waar men nog de vrolijke ronsel-teksten zong van:“Heb-je-niks-tegen-legergroen, moet-je-het-volgende maar eens doen. Hee man, Hee meid, informeer naar je mogelijkheid!”.

Tot aan bloederig afgerukte benen met geïmproviseerde tourniquets aan toe, bleek WARFARE gelukkig één grote anti-spot om dienst te nemen.

‘Warmongering’ is het Engelse begrip. Het aanzetten tot oorlogsvoering. De hele middagervaring deed mij onmiddellijk terugdenken aan de begindagen van de Golfoorlog. NOS-journalist Harmen Roeland stond toen op de kade, naast de oorlogsfregatten, verlekkerd te tellen hoeveel zakken chips en kilo’s biefstukken aan boord werden ingeladen.

Kees van Kooten die in het navolgende tv-programma ‘Keek op de Week’ commentaar mocht geven viel voor één zeldzame keer uit zijn satirische rol en riep toen zeer gemeend en verontwaardigd uit:“We moeten het godverdomme léuk gaan vinden!”.

Godverdomme!, zeg dat wel.