Méér geld voor defensie: wie moet dat betalen?

De Staat moet te allen tijde de loyaliteit van de gewone mensen behouden. Anders is een nederlaag onvermijdelijk.

In de hallen van de Europese macht vindt in ijzingwekkend tempo een mentale omslag plaats. Het politieke en militaire establishment heeft de afgelopen tien dagen afscheid genomen van zijn geloof in de Atlantische Alliantie en de bescherming door grote broer Amerika tegen pestkoppen van allerlei slag. Men meent in die kringen nu dat Europa zichzelf moet kunnen verdedigen tegen een vijandige wereld. Vaak hoort daar de volgende redenering bij: "wij" - in dit soort kringen hebben ze het altijd over "wij" en daar hoort U dan bij - "Wij zijn tegelijk naïef en zelfzuchtig geweest. We zaten lekker te potverteren en vier keer per jaar vakantie te houden terwijl de kosten voor onze veiligheid grotendeels door de Verenigde Staten werden gedragen. Nu zijn wij op een slag wakker geworden."

Het betekent dat Europa veel meer in zijn defensie moet investeren. De vette jaren zijn voorbij. Bij WNL op zondag noemde luitenant admiraal Rob Bauer, in januari afgetreden als voorzitter van het Militair Comité van de NAVO, percentages tot zeven procent. Hij bromde daarbij ook nog over de hoge kosten van zorg en onderwijs. Presentator Rik Nieman had het over de grotere zelfredzaamheid die nu van de burger verwacht mocht worden. Zo stapten zij in het verhaal van Mark Rutte die ook al beweert dat we hier maar luxepaarden zijn met al die zorg, dat onderwijs en die sociale voorzieningen.

Het ligt voor de hand dat de budgetten voor defensie omhoog moeten nu de Europese landen niet meer op massale Amerikaanse steun kunnen rekenen. Big time. Dan moeten de ministeries van Oorlog wel in staat zijn al dat geld uit te geven want daarvoor moet eerst de productiecapaciteit van onze wapenindustrie drastisch worden verhoogd. Dat hoeft niet zo lang te duren als de meeste mensen denken wanneer er naast de EU een slagvaardige Europese Defensie Gemeenschap wordt opgetuigd met daarin opgenomen Noorwegen, IJsland en het Verenigd Koninkrijk. Eerste taak: standaardisering van de bewapening. Willen is kunnen. Waar een wil is is een weg. Nood breekt wet. En bij gebleken irrelevantie van de NAVO kan Rutte eindelijk zijn droom waarmaken: een vaste aanstelling als docent in het beroepsonderwijs.

Waar moet het geld vandaan komen om al deze plotseling en enorme ambities waar te maken? Investeringen in de krijgsmacht gaan onvermijdelijk ten koste van de welvaart. De vraag is niet of we er wel aan moeten beginnen maar wie het gelag zullen betalen. Om zich te kunnen handhaven tegen externe vijanden hebben de Europeanen niet alleen voldoende militaire slagkracht nodig maar ook een loyale bevolking. Als de prijs voor de veiligheid armoe is, gelul over zelfredzaamheid en een leven vol onzekerheid, is het de vraag of gewone mensen bereid zijn die te betalen. Vrijheid betekent weinig als je thuis in de kou zit en al moeite hebt om de bus te betalen.

Dit betekent dat voldoende huisvesting, goed onderwijs, een behoorlijke zorg en voldoende en gevarieerde mogelijkheden voor het besteden van de vrije tijd voor elke burger beschikbaar moet blijven. Het zijn de rijken en de hogere regionen in de middenklasse die een stuk van hun welvaart op moeten offeren om de slagkracht van de natie uit te financieren. Zij houden nog genoeg over voor een aangenaam leven. Ook zullen op grote schaal bedrijfswinsten moeten worden afgeroomd behalve als die worden ingezet voor investeringen waar defensie behoefte aan heeft. Als de BTW omhoog gaat, dan uitsluitend op luxe goederen. Het kan zelfs gebeuren dat de overheid sectoren aanwijst waarin mag worden geïnvesteerd en waarin niet. Bijvoorbeeld wel in sociale woningbouw maar niet in vakantiewoningen. Nog een voorbeeld: de import van vrachtwagens wordt toegestaan maar niet die van personenauto's niet tenzij kan worden aangetoond dat ze een maatschappelijk doel dienen.

De overheid kan het zelfs tot een patriottische daad verklaren als burgers hun spaargeld zoveel mogelijk omzetten in rentedragende obligaties voor defensiedoeleinden.

Dat soort dingen allemaal. Misschien zelfs distributie. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd van Amerikaanse burgers verwacht dat zij zich koffie ontzegden zodat de soldaten aan het front aan zulke opkikkers geen gebrek hadden.

Dat is allemaal niet leuk maar wel onvermijdelijk. Als meer geld voor defensie leidt tot groeiende armoede, meer dakloosheid en langere wachtlijsten voor de zorg, dan verspeelt de staat de loyaliteit van de burgers die nu al een kleine portemonnee hebben. Die gaan dan geloven in de sirenenzang van de Russen dat de weg naar een warm huis en betaalbare energie via Moskou leidt.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin zeker nu de laatste putten open blijven. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: Europa moet zichzelf verdedigen