Na 20 jaar in de Wajong eindelijk rust?

Terwijl de wereld om me heen steeds ingewikkelder word krijg ik in m’n eigen leven eindelijk rust. Afgelopen donderdag werd ik gebeld door de arbeidsdeskundige van het UWV over hoe het gaat. Omdat m’n traject binnenkort afloopt was ik daar best een beetje zenuwachtig over. Wat zou er van me worden verwacht?

Het telefoontje was met een nieuwe arbeidsdeskundige. Dat gaf de nodige kopzorgen want ik vond de vorige juist zo prettig. Gelukkig was ook deze mevrouw aardig en begripvol en kon ze buiten de regels van het UWV kijken. "We kijken naar de mens, niet de regels", zei ze. Dat gaf mij een gevoel van vertrouwen. Deze persoon snapt het!

Desondanks moet ze me vanwege de wet van de harmonisatie 2x per jaar bellen. Ik zei: "Ik zit al 20 jaar in de Wajong, daar kom ik niet zomaar meer uit. Deze wet geeft mij alleen maar stress en dat kost onnodige energie." Die stop ik liever in dingen waar ik blij van word.

En dat begreep ze gelukkig. Ze zal me nu over een half jaar terugbellen maar verwacht niet dat ik dan in een traject richting werk zal gaan. Mijn energie is gewoon te onvoorspelbaar om voor een werkgever te werken.

Het vrijwilligerswerk dat ik doe bij de kinderboerderij en de bieb is goed en geeft me de structuur en houvast die ik nodig heb. Het acceptatieproces is compleet en ik ben klaar voor een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Ik zie nieuwe mogelijkheden voor mezelf om me verder te blijven ontwikkelen en kan dat dankzij de Wajong op mijn eigen tempo doen.

Daarnaast ga ik me vooral richten op waar ik blij van word en dat is tekenen, schrijven, mensen bewust maken op social media en via m’n blogs: met een beperking is je leven net even anders en moet je harder knokken voor je rechten. Dat kost tijd en energie maar het is het waard om voor te vechten. Zo kan ik toch een bijdrage leveren aan de samenleving en dat helpt uiteindelijk een heleboel mensen vooruit.