SGP: Democratisch besloten oorlogsmisdaden zijn prima

Hoe kun je oprecht bidden in de kerk als je de vernietiging van onschuldigen verdedigt?

Met toenemende verbijstering keek ik gisteren naar het interview dat Tijs van den Brink had met Chris Stoffer, de leider van de SGP. Het werd uitgezonden in het EO-programma Dit is Tijs. Wat ik zag, was geen interview, maar het pijnlijke moment waarop het masker viel van een partij die zegt de Bijbel als fundament te hanteren voor haar politiek.

Met zalvende stem en onbewogen gezicht moest Stoffer feitelijk erkennen dat er voor Israël geen grenzen hoeven te bestaan als het gaat om geweld tegen de burgers van Gaza. De Bijbelse geboden als "Gij zult niet doden" en "Zet uw zinnen niet op het huis van uw naaste" leken plots ver weg – vergeten, verdrongen, wellicht genegeerd.

Terwijl de beelden op de studioschermen van de uitgegraven ambulances, na een moordpartij op Rode Halve Maan hulpverleners, werden geprojecteerd kon de SGP-leider het doden van onschuldige mensen niet veroordelen. Hij kreeg het niet over zijn christelijke lippen. Het geweld zou mogelijk pas ophouden, zei hij, als de Israëlische gijzelaars waren vrijgelaten. Een argument dat al te gemakkelijk is, want ook op de Westelijke Jordaanoever worden dagelijks Palestijnen gedood – mensen die geen enkele betrokkenheid hebben bij wat er in Gaza gebeurt. Daar worden ook huizen vernietigd. Levens verwoest. Mensen verjaagd.

Zelfs toen Tijs van den Brink - zichtbaar aangedaan - vroeg of Stoffer het dan goedkeurde dat mensen ‘als vee’ werden verdreven, kwam er geen empathie. Geen spoor van mededogen. Alleen een verwijzing naar het feit dat Israël een democratie is. Alsof dat een vrijbrief geeft voor collectieve bestraffing, voor oorlogsmisdaden, voor etnische zuivering. Alsof democratie het moreel kompas mag uitschakelen.

Tijs gaf hem meerdere kansen om zijn uitspraken te nuanceren. Maar Stoffer bleef pal staan. Onwankelbaar. Onmenselijk. En passant zei hij ook nog dat hij vluchtelingen wil selecteren op religieuze gronden. Vluchtelingen uit islamitische landen zouden volgens hem, impliciet, immers niet geschapen zijn naar Gods evenbeeld. Toch?

Ik vraag me werkelijk af hoe iemand die zich beroept op staatsrechtelijke kennis, op gereformeerde principes, op de Bijbel als leidraad, dit in het reine krijgt met zijn geweten. Hoe kun je oprecht bidden in de kerk als je de vernietiging van onschuldigen verdedigt? Hoe klinkt de stem van God als je Hem zo misbruikt?

En opeens ben ik dankbaar dat ik atheïst ben. Want ik heb tenminste nog een geweten dat werkt. Maar ik ben ook heel erg verdrietig door dat interview!