Gotti smokkelde drugs uit een zeecontainer: 'Ik had niet lang nodig om erover na te denken'

Gotti smokkelde drugs uit een zeecontainer in de haven van Antwerpen. Hij vertelt erover in Diva's Date.

Gotti kreeg de opdracht om als uithaler drugs uit een zeecontainer te smokkelen. Hij vertelt erover aan Diva Brons in Diva's Date.

Gotti: 'Ik ben benaderd op Snapchat door iemand die ik kende. Op dat moment dacht ik: waarom niet? Dus ik ging erop in. Ik had niet echt lang nodig om erover na te denken.'

'Ja, we kenden elkaar gewoon. Straat kent straat, zeg maar. Hij liep altijd met de nieuwste designerkleren altijd.'

'Ja, best wel veel. Ik dacht van 40k, dan kan ik mijn muziek uitbrengen en in mijn zoon investeren. Er ging van alles in mijn hoofd en ik dacht niet: stel het zou misgaan. In mijn hoofd was het alleen: stel het zou goed gaan. Snap je? Dat bleef in mijn hoofd spelen. Binnen tien minuutjes had ik gereageerd: ik ben ready.'

'Vroeger was het simpelweg zo: als mijn moeder een schoen niet voor me wilde kopen terwijl de mijne kapot was, dan had ik pech. Ik ga niet liegen - ik liep vaak rond met kapotte schoenen. Er waren veel problemen daardoor, zeg maar. Dus ik raakte een beetje gefrustreerd. Toen mijn moeder overleed, ging alles letterlijk bergafwaarts. Niets leek beter te worden. Uiteindelijk raakte ik in een depressie. Het ging uit met mijn ex en vanaf dat moment stond ik er helemaal alleen voor.'

'Jawel, dat wel. Ik had mijn zoontje natuurlijk. En ja, ik wist wel van: stel ik heb dit geld, dan kan ik hem wel goed zetten.'

'De details krijg je allemaal face-to-face, want als je aan het begin al details gaat geven dan kan je tegen iemand anders zeggen dat daar een container is. Een broer die één jaar ouder is dan ik wist al wat er gaande was, dus ik zei tegen hem: "Als je niks meer van me hoort dan zit ik vast."

Ik ging naar huis om me klaar te maken. Daarna ging ik naar Antwerpen. Rond zes, zeven uur kwamen ze me ophalen. Op eerste kerstdag had ik het al geprobeerd, maar toen lukte het niet. Degene die mij moest vertellen waar ik precies heen moest, lag te slapen. Ik was behoorlijk zenuwachtig. Toen ik hoorde dat het niet doorging, voelde ik ergens ook wel opluchting. Die adrenaline aan het begin is echt niet fijn. Maar zodra je eenmaal bezig bent, zit je volledig in het moment. Dan razen er allemaal gedachten door je hoofd, maar je probeert je te blijven focussen. Toch is dat gevoel van spanning gewoon heel naar.'

'Nee, eerlijk gezegd niet. Natuurlijk dacht ik wel aan thuis, maar ik wist dat ik het daar niet bij kon laten. Ik had dat geld echt nodig. Dus toen hoorde ik dat we het de volgende dag opnieuw konden proberen.'

'De spanning was er zeker nog steeds. Ik zou het niet per se gezonde spanning noemen, maar meer een gevoel van: wat gaat er gebeuren? Gaat het goed? Gaat het fout? Ik heb ook een paar keer gebeden. Maar achteraf gezien heb ik niet geluisterd naar mijn ingeving van God.'

'Nou, toen ik aankwam, kreeg ik te horen dat de eerste persoon niet kwam opdagen. Daarna zei de tweede persoon ook af. En ik dacht: God geeft je drie waarschuwingen. Dus als de derde persoon ook afzegt, dan moet je ermee stoppen. Eigenlijk was de eerste waarschuwing natuurlijk al die eerste mislukte poging. Dan die twee mensen die zich afmelden - dat zijn er al drie. Ik had dat eigenlijk moeten herkennen. Maar ik rekende verkeerd, kun je zeggen.

Toen kwam de derde persoon. Ik keek naar hem en dacht: is dit echt degene met wie ik dit moet doen? Ik noemde hem later ook ‘Oedoe’ toen we vastzaten - dat betekent ‘hout’ - omdat hij een beetje stijf bewoog. Ik vroeg hem: "Heb je eerdere ervaring?" En hij zei: "Nee." Ik keek hem aan en dacht: meen je dit? Maar ik had dat geld nodig, dus ik ging toch mee.

We kregen uitleg dat we over een hek moesten klimmen. En ondertussen hielden we via onze telefoon contact met de anderen.'

'Ja, ze vertellen gewoon waar je naartoe moet. Je krijgt eerst een plattegrond te zien. En stel je vindt het moeilijk, dan gebruiken ze een kaart of Google Maps om het aan je uit te leggen. En tegelijkertijd zijn ze ook met jou aan de telefoon. Je moet je locatie delen – zo kunnen ze precies zien waar je bent. Ze gaven twee tassen mee. Eén tas met gereedschap en één tas om de blokken drugs in te doen.

Op een gegeven moment gingen we over dat hek met prikkeldraad. Ik klom eroverheen. Daarna probeert Oedoe ook over dat hek te gaan, maar hij zat vast. Misschien vijf of zes minuten. En ik keek maar naar hem, ik schudde m'n hoofd en zei: "Schiet op." Eindstand komt er een auto aan. Hij probeert zichzelf los te maken en valt keihard op zijn knie. Maar die auto had hem al gezien. Dat was sowieso al foute boel.'

'Nee, aan het einde van de dag moet je nog steeds die blokken (drugs, red.) hebben. Dat kan je beter samen tillen dan alleen.

We verstopten even in een lege container. Na een tijdje gingen we poolshoogte nemen. Hij stond, hij ziet iemand en hij begint te rennen. Ik blijf achter in de container. Ik hoorde de jongens bellen en ik hoorde die ander alleen maar rennen tot hij was gepakt. Ik zat helemaal achter in de hoek van de container. Op een gegeven moment komt er iemand die met een lamp naar binnen schijnt. Maar hij zag me niet, dus hij ging weer weg. Ik dacht dat ik safe was. Dan komt er nog iemand. Ik hoor voetstappen. Hij schijnt naar binnen, links-rechts. Ik dacht: dit is foute boel. Hij zegt dat ik op mijn buik moet gaan liggen. Dat doe ik. Ik dacht: ik ga gewoon vastzitten.'

Gotti wordt gearresteerd.

'Ik zat in die bus, en dacht: wat moet ik ervan verwachten? Ik zag zo'n Amerikaanse gevangenis voor me.'

'Ja. Ik sprak mijn zoontje bijvoorbeeld. Die vroeg: "Papa, wanneer kom je terug?" Dat was wel een moment waarop ik dacht: ik wil hier weg. Ik wil mijn zoontje zien, ik wil zijn vader zijn. De vrijheid die je wordt afgenomen is niet makkelijk. En ook hoe de bewakers met mij omgingen. Als ik niet vrolijk was dan gingen ze mij helemaal vernederen. Ze zeiden "aap", "n*ger", "zwarte". Ik werd van binnen gek. Maar ik wist dat als ik dat zou laten zien, ik verder van huis was.

De gevangenis heeft me wel geholpen om mezelf weer beter te leren kennen. Begrijp me niet verkeerd - daarmee praat ik het niet goed. En het is ook niet zo dat ik uit vrije wil zou zeggen: laat mij maar naar de gevangenis gaan. Als ik had mogen kiezen, was ik daar natuurlijk niet geweest.'

'Ja, klopt.'

'Ja, ik ben wel een aantal keertjes nog benaderd. Ook voor meer geld: tachtigduizend euro. Maar ik wilde gewoon niet meer. Dat geld klinkt mooi, maar je moet ook denken aan de gevolgen. En dit keer wist ik wat de gevolgen waren, want ik heb het zelf meegemaakt. Dus kon ik makkelijker nee zeggen.'

'Als je bepaalde dingen doet, kan dat een negatieve naam of reputatie opleveren - en geloof me, die wil je niet. Focus liever op je doelen, want daar heb je op de lange termijn veel meer aan. Stel dat het je lukt om bijvoorbeeld veertigduizend euro te verdienen, dan nog is de kans groot dat je het snel uitgeeft, zoals veel jongeren doen. Wat ik eigenlijk wil zeggen is: richt je op het positieve. Je hebt uiteindelijk meer aan iets als een voetbalcarrière, of wat jouw droom ook is. Hou die droom in gedachten en blijf daarop gefocust.'

'Ik kreeg berichten van mensen die zeiden: "Jij bent raar." Of ze noemden me een snitch, alleen maar omdat ik mijn verhaal heb verteld. Maar ik heb geen namen genoemd, dus in principe heb ik niemand verraden - alleen mezelf.'